سکوت می کنم...
نه اینکه دردی نیست...
گلویی نمانده برای فریاد دلتنگی...

یک بار که تنها بمانی
یک بار که بشکند
دلت
غرورت
اعتمادت
همین یک بار ها کافیست
تا یک عمر از پشت نگاهی ترک خورده
به آدم ها بنگری
و آنقدر تیز و برنده می شوی که
باید تابلوی ورود ممنوع را
به خودت نصب کنی...

لبخـــندمـــ را بریـ ــ ــدم



قــاب گــرفتمــــ



بــ ــه صـورتـم آویختــم !



حــالا بـا خیــال راحــت



هــر وقتـــ دلـــــمـــ گـــرفتـــ



” بغـــض ” مـیکنمــــ …

روزی میــرسد …



بـــی هیــــچ خَبـــَـــری …



بــآ کولـــــه بــــآر تَنهـــآییـَم …



دَر جـــآده هــآی بـی انتهــــآی ایـن دنیــآی عَجیـــــب …



رآه خــــوآهم افتـــــآد …



مَـــن کـــه غَریبـــــم …



چـــه فَــــرقی دآرد کجـــــآی ایـــن دنیــــــآ بـآشــــم …



همــه جــــآی جهــــآن تنهـــــآیی بــــآ مَـــن است…

بَضی دُخترا مث ِ هایده و حُمیرا میمونن !..

هَمه باهاشون خاطره دارن ..

خاصیت دنیاست

در اوج داشتن و خوشبختی

دلــــــهـــــره ی ” از دست دادن ” پر رنگ تر است . . .

دنـیـای مــا پـُـر از دسـت هائی است

کـه خــسـتـــه نــمـی شـــونـد

از نـگــــه داشـتـــــن

نـقـاب ها..!

بی خیــال است


خیلــــــی بــــــی خیال


هــــــمان کسیــــــ کــــــه


تمـــــــــام خیــــــــال مــــــــن است........

وقتـــی نخـــواستنـت......


آروم بـکــش کـنـــــار........!


غــــم انـگیـــــز اسـت اگـــر تـــو را نـخـــواهـــد؛


مســـخـره اســت اگـــر نفهمــــی؛


احــمقـــانـــه اســت اگــــر اصــرار کـنــ ♥ـی ......